گالری عکس گویال

⚠وبلاگ بسته شده!⚠

⚠تا اطلاع ثانویه این وبلاگ بسته خواهد بود!⚠

انجمن گویال: در یازدهمین دوره مسابقات عکاسی نجومی که توسط “رصدخانه سلطنتی گرینویچ” در لندن برگزار شده، ۴۶۰۰ عکاس آماتور و حرفه‌ای، عکس‌های نجومی خود از آسمان شب را به ثبت رساندند.

همچنین نامزد بهترین عکس‌های نجومی سال ۲۰۱۹ توسط رصدخانه سلطنتی گرینیچ بریتانیا اعلام شد که دو عکاس ایرانی در میان نامزدها هستند.

عکاسان امسال مانند سال پیش در ۹ رده رقابت می‌کنند: ۱- پهنه آسمان ۲- شفق قطبی ۳- انسان و فضا ۴- خورشید ما ۵- ماه ما ۶-سیاره‌ها، ستاره‌های دنباله‌دار و سیارک‌ها ۷- ستاره‌ها و سحابی‌ها ۸- کهکشانها ۹- عکاس نجومی جوان سال (عکاس نجومی زیر ۱۶ سال).

​​​​​​

برندگان نهایی مسابقه در مراسمی در موزه ملی دریایی بریتانیا در ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۹ اعلام خواهند شد. عکس‌های برنده به همراه گزیده‌ای از عکس‌های نامزد شده از ۱۳ سپتامبر در این موزه به نمایش در خواهند آمد.

کارهای دو عکاس ایرانی یکی «در آغوش کوه‌ها، قلب جهان» از مجید قهرودی که نمایی از کوه دماوند و آسمان شب است و دیگری «بندر شرفخانه و دریاچه ارومیه» از مسعود قدیری که آسمان شب دریاچه ارومیه را نشان می‌دهد، در میان نامزدها هستند.

منبع: 

theguardian.com

جاروي ساحره: اين عکس از بقاياي يک ابرنواختر به نام جاروي ساحره، در بخش «اعماق فضا» چهارمين دوره رقابت عکاس نجومي سال که برندگان آن در ماه شهريور معرفي شدند، شايسته تقدير شناخته شد. اين عکس که توسط رابرت فرانک گرفته شده است، مخروبه‌هاي پراکنده يکي از ستارگان راه شيري را نشان مي‌دهد که صدها هزار سال قبل منفجر شده است. اين رشته‌هاي کيهاني بخشي از سحابي بادبان (Veil) هستند؛ يکي از بزرگ‌ترين بقاياي ابرنواختري که در آسمان وجود دارد. اين سحابي در فاصله 1400 سال نوري و در صورت فلکي ماکيان قرار دارد.

سحابي حلزوني: سحابي حلزوني (هليکس) که با نام NGC 7293 نيز شناخته مي‌شود، نمايانگر ستاره در حال مرگي است که به عنوان يک سحابي سياره‌نما شناخته مي‌شود. سحابي حلزوني که در فاصله 650 سال نوري از زمين و در صورت فلکي دلو واقع شده است، سرنوشت آينده خورشيد ما را به تصوير مي‌کشد؛ سرنوشتي که طي آن انتظار مي‌رود تا 5 ميليارد سال آينده خورشيد نيز به يک سحابي سياره‌اي مبدل شود.سحابي‌هاي سياره‌نما به هيچ وجه سياره نيستند. اين نام غلط در قرن هجدهم ميلادي بر روي آنها گذاشته شد، چرا که اين سحابي‌ها شبيه سيارات گازي عظيم منظومه شمسي بودند. با اين وجود اين نام تا به امروز بر روي آنها باقي مانده است. در حقيقت، سحابي‌هاي سياره‌نما ستارگاني هم اندازه خورشيد هستند که در انتهاي عمر خود قرار دارند، و سوخت هيدروژن و هليوم آنها براي همجوشي هسته‌اي در حال اتمام است. در اين مرحله، آنها گازهاي لايه خارجي خود را به صورت پوسته‌هاي درخشاني در اطراف خود باد مي‌کنند، و خود به ستارگان کوتوله سفيد مبدل مي‌شوند.